ഫേസ് ബുക്കും കൃഷിയും പിന്നെ ഭാര്യയുടെ മൊബൈലും!

ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങളും  സ്ഥലങ്ങളും സംഭവങ്ങളും സാങ്കല്പികമല്ല!
കുറച്ചു കാലം ബ്ലൊഗൊക്കെ ഒന്നു നിര്‍ത്തി ഫേസ് ബുക്കില്‍ കറങ്ങി നടക്കുകയായിരുന്നു. ഫാം വില്ലയും ലൈക്കലും ഇഷ്ടപ്പെടാതെ കറങ്ങുന്നതിന്നിടയിലാണ് ഗ്രൂപ്പുണ്ടാക്കാന്‍ തോന്നിയത്. സ്വന്തമായി മലയാളികള്‍ക്കൊരു ഗ്രൂപ്പുണ്ടാക്കി മംഗ്ലീഷെനെതിരായി പട വെട്ടുമ്പോഴാണ് കൃഷി സംബന്ധമായൊരു ഗ്രൂപ്പു ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടതും അതില്‍ അംഗമായതും.
പിന്നെ സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ  അതില്‍ കയറുകയും പൂക്കളുടെയും ചെടികളുടെയും ഫോട്ടോ ചേര്‍ക്കലും കമന്റിടലും നടക്കുന്നതിന്നിടയില്‍ ജില്ലയിലെ  മെബര്‍മാരുടെ  ഒരൊത്തു ചേരല്‍ പ്ലാനിടുകയും അങ്ങിനെ നവമ്പര്‍ 27നു തിരൂരിലെ  നാരായണന്‍ കുട്ടിയുടെ വീട്ടില്‍ സമ്മേളിക്കാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. പണ്ടു തുഞ്ചന്‍ പറമ്പില്‍ ബ്ലോഗേഴ്സ് മീറ്റ് നടത്തിയ പോലെ!.

പ്രസ്തുത ദിവസം നേരത്തെ തന്നെ പുറപ്പെട്ട് കക്ഷിയുടെ വീട്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ സമ്മേളിച്ച് പഴം പൊരിയും ചായയും കുടിച്ച് ഗൃഹനാഥന്റെ ടെറസ്സിലെ പച്ചക്കറി കൃഷി നോക്കിക്കാണുമ്പോഴാണ് മൊബൈലിടിച്ചത്. ശ്രീമതിയാണ്,

ഉച്ചയൂണിനു തിരിച്ചെത്തുമോ എന്നു ചോദിക്കാനായിരിക്കും. പക്ഷെ ,കക്ഷി അല്പം വെപ്രാളത്തിലാ.
“നിങ്ങളീ നമ്പരൊന്നെഴുതി വെക്ക്”
“നില്‍ക്ക് ഞാന്നൊരു പേന  സംഘടിപ്പിക്കട്ടെ”
കൂട്ടത്തിലെ കൊച്ചു പയ്യന്‍ നൌഷാദിന്റെ പക്കല്‍ നിന്നും പേന വാങ്ങി നിലത്തു കിടന്ന കടലാസു തുണ്ടത്തില്‍  അവള്‍ പറഞ്ഞ നമ്പര്‍ കുറിച്ചെടുത്തു.
“ഒമ്പത്..ഏഴ്..നാല്..ഏഴ്...പൂജ്യം..രണ്ട്...അഞ്ച്..ഏഴ്..എട്ട്..ആറ്.”
അവള്‍ ഒന്നു കൂടി ആവര്‍ത്തിച്ചു നമ്പര്‍ ഉറപ്പു വരുത്തി.
“ ഇനി കാര്യം പറ”  ഞാന്‍ .
“അതേയ്, അന്നൊരു ചെക്കന്‍ വിളിച്ചില്ലെ. അവന്‍ ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും വിളിച്ചു. നിങ്ങള്‍ ഒന്നു ചൂടായി  സംസാരിക്കണം.”

കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് അവളുടെ ഫോണില്‍ ഒരു മിസ് കാള്‍ വന്ന കാര്യം അവള്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു. പിന്നെ വീണ്ടും അതേ നമ്പരില്‍ നിന്നു തന്നെ കാള്‍ വരികയും അവള്‍ ഫോണെടുക്കുകയും ചെയ്തത്രെ.
“പൂവിയല്ലെ?,മാപ്പള പോയപ്പോഴേക്കും നീ കിടന്നുറങ്ങിയോ?”
“ഇതു പൂവിയല്ല, പിന്നെ എന്റെ മാപ്പള ഇവിടെ തന്നെയുണ്ട് എവിടെയും പോയിട്ടില്ല”  ഇതും പറഞ്ഞവള്‍ ഫോണ്‍ കട്ടു ചെയ്തത്രെ.
തനി മലപ്പുറം ശൈലിയിലെ സംഭാഷണമായതിനാല്‍ നമ്പര്‍ നോട്ടു ചെയ്തു വെച്ചു.  ഇനി ആവര്‍ത്തിക്കുകയാണെങ്കില്‍ വല്ലതും ചെയ്യാമെന്നു പറഞ്ഞു അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.
പിന്നെയും ഒരിക്കല്‍ കൂടി ആ പയ്യന്‍ വിളിച്ച് സംസാരിച്ചത്രെ!.
അന്നു തെറ്റി വിളിച്ച നമ്പരാണല്ലെ? വീണ്ടും അറിയാതെ അതേ നമ്പരില്‍ തന്നെ വന്നതാണെന്നും എവിടെയാണ് സ്ഥലം,പരിചയപ്പെടുന്നതില്‍ വിരോധമില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞത്രെ.
പരിചയപ്പെടുന്നതില്‍ വിരോധമുണ്ടെന്നും വീണ്ടും വിളിക്കരുതെന്നും പറഞ്ഞു അവള്‍ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തിരുന്നു.

ആ പയ്യനാണ് ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും വിളിച്ചതത്രെ. തന്റെ പേര്‍ റഷീദ് എന്നാണെന്നും വേങ്ങരയാണ് സ്ഥലമെന്നും  ഒന്നും പരിചയപ്പെടാനാണെന്നും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവള്‍ ഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു എനിക്ക് വിളിച്ചതാണ്.
എന്റെ പക്കലുള്ള ബി.എസ്സ് .എന്‍.എല്ലിന്റെ പ്യാരി ജോഡി മൊബൈലില്‍ നിന്നും പയ്യന്റെ നമ്പര്‍ ഡയല്‍ ചെയ്തു. ( സാധാരണ വീട്ടിലേക്ക് വിളിക്കാന്‍ മാത്രമേ ആ നമ്പര്‍ ഉപയോഗിക്കാറുള്ളൂ)
എന്റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ നോക്കി നില്‍ക്കെ തന്നെ  

  “ഹലോ,ഇതാരാ?”
അങ്ങെ തലക്കല്‍ നിന്നും വെറും ഹലോ എന്നു മാത്രം!.
“റഷീദല്ലെ?” എന്നു പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും “ഇല്ല,കാക്ക ഇനി വിളിക്കില്ല” എന്നു പറഞ്ഞു.
“അല്ല, ഇജ്ജ് ഇതു വരെ പെണ്ണുകെട്ടിയിട്ടില്ലെ? എന്നാല്‍ ഉടനെ കെട്ടണം. അല്ലെങ്കില്‍ ഈ അസുഖം ചികിത്സിച്ചും മാറ്റാം. അടുത്തു തന്നെ അതിനു പറ്റിയ ആസ്പത്രിയുണ്ടല്ലോ?”
(കോട്ടയ്ക്കലുള്ള ആയുര്‍വ്വേദ മാനസികാസ്പത്രി ഉദ്ദേശിച്ചാ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞത്!)
“അല്ല, കാക്കാ  അറിയാതെ പറ്റിയതാ..ഇനി പറ്റില്ല സോറി.”
“എടാ, ഈ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ ഒന്നുകില്‍ ആങ്ങളമാര്‍ അല്ലെങ്കില്‍ കെട്ടിയ ഭര്‍ത്താവ് ഒക്കെ കാണും, പിന്നെ നിന്റെ നമ്പര്‍ അറിയിക്കേണ്ടിടത്തൊക്കെ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട് അവര്‍ ഇപ്പോളവിടെ ടവര്‍ നോക്കി എത്തിക്കോളും.”
ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ചെക്കന്‍ ഫോണ്‍ കട്ടു ചെയ്തു.
(പണ്ടു ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ മൊബൈലൊക്കെ  വരുന്നതിനു മുമ്പ് ലാന്റ് ഫോണില്‍ ഒരു വീട്ടിലേക്ക് നിരന്തരം വിളി വരികയും അവസാനം ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച ദിവസം ആളുകള്‍ പള്ളിയില്‍ പോകുന്ന സമയം വീട്ടില്‍ വരാന്‍ ആ സ്ത്രീയെക്കൊണ്ട് പറയിപ്പിച്ച് ആളെത്തിയപ്പോള്‍ കയ്യോടെ പിടിച്ച് നാട്ടുകാര്‍ നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്ത സംഭവം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അന്ന് ആ വിളിച്ചിരുന്നത് ടെലഫോണ്‍ എക്സേഞ്ചിലെ ഒരു സ്റ്റാഫായിരുന്നു. അയാളെ ഉടനെ സ്ഥലം മാറ്റുകയും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.)

അല്പ സമയത്തിനു ശേഷം വീണ്ടും ശ്രീമതിയുടെ ഫോണ്‍.
“എന്തായി?”
“അതിനുള്ള മരുന്നു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് ഇനി വിളിക്കില്ല”
ഇതും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ വീണ്ടും കൃഷി ചര്‍ച്ചയിലേക്കു കടന്നു.