പൈസ പോയാലെന്താ...!

“ഇതെന്താ മനുഷ്യാ ഇങ്ങനെ മൊച്ച ചത്ത കൊറേന്റെ മാതിരിയിരിക്കുന്നത്? ”
രണ്ടു ദിവസത്തെ ലീവിനു വീട്ടില്‍ പോയി വന്നതിനു ശേഷം ശ്രീമതി പിന്നെയും രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് അങ്ങിനെ ചോദിച്ചത്.
ഈയിടെയായി പോസ്റ്റാനൊന്നും കിട്ടാതെ ലാപും വെച്ച്  കുത്തിയിരിക്കുമ്പോളാണ് മൂപ്പത്തിയുടെ ചോദ്യം.

“ഓ,ഇപ്പോ എനിക്കു പിടി കിട്ടി, ഇങ്ങക്ക് ബ്ലോഗാന്‍ ഒന്നും കിട്ടിയിട്ടുണ്ടാവില്ല, എന്തെങ്കിലും എഴുതി പിടിപ്പിച്ചാലല്ലെ കണ്ട അവളുമാരും ചെക്കന്മാരും കമന്റെഴുതുകയുള്ളൂ.... വയസ്സാന്‍ കാലത്ത് ഈ മനുഷ്യനു വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലെ?”

“ന്നാ ഇങ്ങളു കേട്ടോളീ , ഇങ്ങക്ക് പറ്റിയ ഒരു സാധനം എന്റെ കയ്യിലുണ്ട് ” ഇതെന്താണാവോ പുതിയ അവതാരം?

“ഞമ്മള ബാവാന്റെ മോളില്ലെ നസി, ഓക്ക് പറ്റിയ ഒരു സംഭവമാണ് ”.
മൂത്ത അളിയന്റെ മകള്‍ നസീമ അവരുടെ തന്നെ സ്കൂളില്‍ ടീച്ചറാണ്. ദിവസവും ഭര്‍ത്താവിന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നു സ്ക്കൂളില്‍ വരും. ഉച്ചയ്ക്ക് വീട്ടില്‍ ഉമ്മാന്റടുത്ത് നിന്നു ഊണും കഴിഞ്ഞു വൈകുന്നേരം ബസ്സില്‍ നേരെ വീട്ടിലേയ്ക്ക്. ഇതാണ് പതിവ്. ഇപ്പോ ചെറിയ കുഞ്ഞുള്ളതിനാല്‍ അതിനേയും കൊണ്ടാണ് യാത്ര. അതു കൊണ്ട് കുഞ്ഞിനെ ഉമ്മാന്റെയടുത്ത് വിട്ടിട്ടാണ് സ്കൂള്‍ പോക്ക്.

“ ആ എന്നിട്ട് സംഭവം പറ” എനിക്ക് ക്ഷമ കെട്ടു.
“ഓള്  വൈന്നേരം ഒക്കത്തു കുട്ടിനേം മറ്റേ കയ്യില്‍ ബാഗും എല്ലാമായി ബസ്സില്‍ കയറി”
“എന്നിട്ട്?”
“കുട്ടീനെ ഓലെ സ്കൂളിലെ ഒരു ടീച്ചര്‍ വാങ്ങി മടിയിലിരുത്തി”
“ആയിക്കോട്ടെ”
“ എടരിക്കോട്ടിന്ന് ഏതായാലും ബസ്സ് മാറിക്കേറണല്ലോ?”
“ആ, എന്നിട്ട്’”
“അപ്പോ കൊറച്ച് പച്ചക്കറി വാങ്ങാന്‍ നോക്കുമ്പോ ഓളെ പേഴ്സ് ബാഗില്‍ കാണുന്നില്ല!”
“ അപ്പോ കാശ് കുറെ പോയിക്കാണും അല്ലെ?”
“അതല്ല പ്രശ്നം,കാര്യപ്പെട്ട കുറെ കടലാസുകള്‍ അതില്‍ വെച്ചിരുന്നത്രെ”
“കാശോ?”
“കാശ് ഇരുന്നൂറ് ഉറുപ്പികയുണ്ടാവും”.
“എന്നിട്ടെന്തു ചെയ്തു?”
“ഇനിയല്ലെ രസം, ഓള്‍ അപ്പത്തന്നെ ഉമ്മാനെ മൊബൈലില്‍ വിളിച്ച് ആ ബസ്സിന്റെ അടയാളവും മറ്റും പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് പച്ചക്കറിയൊന്നും വാങ്ങാതെ നേരെ വീട്ടിലേക്ക് ബസ്സ് കയറി.”
“അപ്പോ വൈലത്തൂരിലേക്ക് പോകാന്‍ ബസ്സിനു കാശ് കൊടുക്കണ്ടെ ?” എന്റെ കൊസറാ കൊള്ളി ചോദ്യം.
“ ദാ പ്പൊ നന്നായെ, ചില്ലറയൊക്കെ ബാഗിലുണ്ടായിരുന്നു, അതൊക്കെ നുള്ളിപ്പെറുക്കി അക്കാര്യം ഒപ്പിച്ചു.”
“പിന്നീടെന്തായി?”
“ഓളെ ഇമ്മ അപ്പോഴേക്കും കോട്ടയ്ക്കല്‍ ബസ് സ്റ്റാന്റിലെത്തി ബസ്സു കാരെ കണ്ടു”.
“എന്നിട്ട് പേഴ്സു കിട്ടിയോ?” ഞാനൊരു മണ്ടന്‍ ചോദ്യം ഇട്ടു.

“പേഴ്സൊന്നുംകിട്ടിയില്ല, എന്നാല്‍ ബസ്സില്‍ രണ്ട് നാടോടി സ്ത്രീകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതും അവര്‍ ആയുവ്വേദ  കോളേജിന്റടുത്ത്  ഇറങ്ങിയതും ബസ്സുകാര്‍ കണ്ടിരുന്നത്രെ”

“അപ്പൊ അതോടെ കഥ തീര്‍ന്നുവല്ലെ?”

“ഇനിയാണ് രസം!” ശ്രീമതി വിവരണം തുടര്‍ന്നു.
“ഏതോ രണ്ട് കുട്ടികള്‍ക്ക് വഴിയില്‍ നിന്ന് നല്ലൊരു പേഴ്സു കിട്ടിയപ്പോള്‍ അവരത് അടുത്ത ഫര്‍ണ്ണീച്ചര്‍ ഷാപ്പില്‍ കൊടുത്തത്രെ”
“അപ്പോ കാശ് കിട്ടിയോ”
“കാശില്ലെങ്കിലും ബാക്കി കടലാസൊക്കെ അതിലുണ്ടായിരുന്നു”
നാടോടികള്‍ കാശെടുത്തു പേഴ്സ് വലിച്ചെറിഞ്ഞതു നന്നായി!

“എന്നിട്ട് ”
“ആ കൂട്ടത്തില്‍ ചേച്ചി എന്നെഴുതിയ ഒരു ഫോണ്‍ നമ്പര്‍ കണ്ടത്രെ, അവരതില്‍ വിളിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ നസീമ ടീച്ചറെ അറിയുന്ന ഒരു സ്ത്രീയാണെന്നും അതു നമ്മുടെ മാഷിന്റെ മോളാണ് എന്നും പറഞ്ഞത്രെ ”

“എന്നിട്ടോ” കഥയ്ക്ക് അല്പം രസം പിടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
“ ആ സ്ത്രീ അപ്പോ തന്നെ നസിയെ വിളിച്ച് പേഴ്സ് ഫര്‍ണീച്ചര്‍ ഷാപ്പിലുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞു”.

“അതു കൊണ്ട് സാധനം കിട്ടുമോ?”
“അതിനല്ലെ സൂത്രം, അവളപ്പോ തന്നെ മെഡിക്കല്‍ ഷാപ്പിലുള്ള റമീസിനെ വിളിച്ച് അതിനുള്ള ഏര്‍പ്പാട് ചെയ്തു”.

റമീസ്  മറ്റേ അളിയന്റെ [മാഷിന്റെ അനിയന്‍] മോനാണ്. അവനപ്പോ അവരുടെ മെഡിക്കല്‍ ഷാപ്പിലായിരുന്നു.
“ആ കുട്ടികള്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ 200 രൂപക്ക് കേയ്ക്ക് വാങ്ങി ആ ഫര്‍ണീച്ചര്‍ കടക്കാരനെ ഏല്പിച്ചിട്ടാണ് റമീസ് പേഴ്സു മായി മടങ്ങിയത് ”
“അപ്പോ മൊത്തം നാനൂറ് രൂപ” ഞാന്‍ കണക്കു കൂട്ടി. പണ്ടെന്റെ ഏ.ടി.ഏം കാര്‍ഡിന്റെ കൂടെ പോയതും 200രൂപ!”

കഴിഞ്ഞ കൃസ്തുമസ് കാലത്ത് നടന്ന ഈ സംഭവം ഇപ്പോഴാണ് നമ്മുടെ ബി.ബി. സി അറിഞ്ഞുള്ളൂ!
“എന്നാ നീയാ സ്കൂള്‍ വണ്ടി വരുന്നത് നോക്ക്, മോളിപ്പോ വരും. ഞാനിതൊന്നു പോസ്റ്റാന്‍ നോക്കട്ടെ”.