എന്റെ കണ്ണട.

സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞ്  വെറുതെ ആലസ്യത്തിലൊന്നു കിടന്നപ്പോഴാണ് മിന്നു മോള്‍ ഹോം വര്‍ക്കും കൊണ്ട് വന്നത്. അല്ലെങ്കിലും ഈ യു.കെ.ജിക്കാര്‍ക്കൊക്കെ എന്തു ഹോം വര്‍ക്കാ?. അവള്‍ പുസ്തകം കൊണ്ടു വന്നപ്പോള്‍ കൂടെ മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചിരുന്ന എന്റെ കണ്ണടയുമുണ്ട്. അവള്‍ക്കറിയാം കണ്ണടയില്ലാതെ എനിക്കൊന്നും പറ്റില്ലെന്ന്.

നാലു വരി കോപി പുസ്തകത്തിലെ moon light-ഉം ,sun light-um രണ്ടു വരി കോപിയിലെ ഘടികാരവും ,ചവണയും എഴുതല്‍ കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും ഒന്നു ചെരിഞ്ഞു കിടന്നു. പിന്നെ എപ്പോഴാണൊന്നു മയങ്ങിയതെന്നോ കണ്ണട എവിടെയാണ് വെച്ചതെന്നോ ഓര്‍മ്മയുണ്ടായില്ല. പിന്നീടെപ്പോഴോ  മൊബൈലടിച്ചപ്പോല്‍ ധൃതിയില്‍ എണീറ്റത് കണ്ണടമേല്‍ കൂടെയായിപ്പോയി! “ക്ടും” എന്നൊരു ശബ്ദം. നോക്കിയപ്പോല്‍ അതിന്റെ രണ്ട് കാലും വേറിട്ടിരിക്കുന്നു. ഇനിയിപ്പൊ എന്തു ചെയ്യും. വ്യക്തമായി എന്തെങ്കിലും കാണണമെങ്കില്‍ ഇവന്‍ വേണമല്ലോ?. വെള്ളെഴുത്തു തുടങ്ങിയ കാലം മുതല്‍ വെക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതാ. ഇടക്കൊക്കെ പവര്‍ വിത്യാസപ്പെടുമ്പോള്‍ മാറ്റുമെന്നല്ലാതെ ഇവനില്ലാതെ പറ്റില്ല. ഉറങ്ങുമ്പോഴും കുളിക്കുമ്പോഴും മാത്രമെ അഴിച്ചു വെക്കാറുള്ളു !.


ഇനി ടീവിയില്‍ വല്ലതും കാണണമെങ്കിലും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുമൊക്കെ കണ്ണടയില്ലാതെ പറ്റില്ലല്ലോ?. മേശപ്പുറത്ത് ഒരു റീഡിങ്ങ് ഗ്ലാസ്സുണ്ട്. പക്ഷെ അതിന്റെ പവര്‍ ശരിയാവില്ല. അത് കമ്പ്യൂട്ടര്‍ മോണിറ്ററില്‍ നോക്കാന്‍ മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കാറുള്ളൂ. കണ്ണടയുടെ രണ്ടു കാലും കുറ്റിയില്‍ തന്നെ മുറിഞ്ഞതാ. ഒന്നും ചെയ്യാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. ഒരു എലാസ്റ്റിക്കിന്റെ കഷ്ണം വെച്ചു കെട്ടി നോക്കി. എന്നിട്ടത് തലയില്‍ കൂടിയിട്ടു. ഇപ്പോള്‍ ഒരു വിധം കാണാന്‍ പറ്റും, എന്നാല്‍ ഗ്ലാസ്സ് കണ്‍ പീലികളില്‍ തട്ടുന്നു. ഒരു പെന്‍സിലെടുത്ത് കണ്ണുകള്‍ക്ക് സമാന്തരമായി മുകളില്‍ വെച്ചു . ഇപ്പോള്‍ ഒരു വിധം തരക്കേടില്ല!. പക്ഷെ ശ്രീമതി നിന്നു ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവളങ്ങിനെയാ. തള്ളക്കും മോള്‍ക്കും എന്നെ കളിയാക്കാനേ നേരമുള്ളു. ടീവി പരിപാടി തല്‍ക്കാലം വേണ്ടെന്നു വെച്ചു, അല്ലാതെ നിവൃത്തിയില്ല. ഭക്ഷണം പിന്നെ വായിലേക്ക് വഴിയറിയുന്നത് കൊണ്ട് വിഷമമില്ല !. രാത്രി കഞ്ഞിയേ കഴിക്കാറുള്ളൂ. അതു കൊണ്ടെളുപ്പമായി. ഇനി രാത്രി കുറച്ചു നേരം കമ്പ്യുട്ടറില്‍ ചിലവഴിക്കണം. അതിനു പക്ഷെ ആ റീഡിങ്ങ് ഗ്ലാസ്സ് ധാരാളം മതി. ഇനി ബാക്കി കാര്യങ്ങള്‍ രാവിലെ മതി.


പക്ഷെ രാവിലെ പുറത്തിറങ്ങി നടക്കാന്‍ അല്പം പ്രയാസം. ഈ റീഡിങ്ങ് ഗ്ലാസ്സും വെച്ചെന്തു ചെയ്യും. എല്ലാം കൂടി ഒരു പുക മൂടിയ പോലെ. ഇനി ടൌണില്‍ പോയി കണ്ണട ശരിയാക്കാതെ രക്ഷയില്ല. ലെന്‍സിന്നു കുഴപ്പമില്ലല്ലോ ,ആ കാശ് ലാഭിക്കാം. പൊതുവെ പിശുക്കനായ തനിക്ക് അതൊന്നും ആരും പറഞ്ഞു തരേണ്ട!. ടൌണിലേക്ക് മൂന്നു കിലോ മീറ്ററുണ്ട്. ഈയിടെയായി എല്ലാ യാത്രകളും വണ്ടിയിലാ. പക്ഷെ ഈ കണ്ണട പ്രശ്നം കൊണ്ടു വണ്ടിയോടിക്കാനും പറ്റില്ല. ബസ്സിലോ ഓട്ടോയിലോ പോവണമെങ്കിലും കവല വരെ നടക്കണം. കയറ്റവുമാണ്. ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം കവല വരെ വണ്ടി കൊണ്ടു പോകാം. അതവിടെയിട്ട് ബസ്സിലോ ഓട്ടോയിലോ പോകാം . പ്രശ്നമില്ല. അപ്പോഴേക്കും മറ്റൊരു പ്രശ്നം . മിന്നു മോള്‍ക്കിന്നു സ്കൂള്‍ വണ്ടിയില്‍ പോവണ്ട.  ഉപ്പാന്റെ വണ്ടിയില്‍ പോയാല്‍ മതിയെന്നായി. അവള്‍ കരയാന്‍ തുടങ്ങി. സാധാരണ അവള്‍ സ്കൂളില്‍ പോയിട്ടെ എവിടെയെങ്കിലും പോവാറുള്ളു. ഇനിയിപ്പൊ എന്തു ചെയ്യും . പോവുക തന്നെ. വണ്ടി കവലയിലിട്ടു റോഡ് ക്രോസ്സു ചെയ്തു വേണം സ്കൂളിലെത്താന്‍. ഒരു കണ്ണട വരുത്തി വെച്ച വിന.
വണ്ടിയവിടെയിട്ടു മോളെയും കൊണ്ടു സ്കൂളിലേക്കു നടക്കുമ്പോഴതാ കസിന്‍ ബഷീര്‍ മൊബൈലില്‍ കുത്തി മേലോട്ടും താഴോട്ടും നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു.


അവനും ടൌണിലേക്കാ. അപ്പോ ഇനി വണ്ടി അവനോടിച്ചോളും . കണ്ണട നന്നാക്കി തിരിച്ച്  പോരികയും ചെയ്യാം. മോളെ സ്കൂളിലാക്കി അവനെയും കൊണ്ടു ടൌണിലേക്കു പോയി. ഒഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് പാര്‍ക്കു ചെയ്യിച്ച് ചാവിയും വാങ്ങി കണ്ണട ഷോപ്പും നോക്കി നടന്നു. അപ്പോഴും ഒരലങ്കാരത്തിനു മുഖത്ത് ആ റീഡിങ്ങ് ഗ്ലാസുണ്ടായിരുന്നു. ടൌണില്‍ ഓരം പറ്റി നടക്കാന്‍ നന്നേ കഷ്ടപ്പെട്ടു, കണ്ണട ഷോപ്പു കണ്ടെത്താനും!.


ഭാ‍ഗ്യത്തിനു എന്റെ പക്കലുള്ള ലെന്‍സിന്നു പറ്റിയ ഫ്രെയിം കിട്ടി. ഇല്ലെങ്കില്‍ ധന നഷ്ടവും സമയ നഷ്ടവും വേറെ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നേനെ. പുതിയ ഫ്രെയിമില്‍ പഴയ ഗ്ലാസ്സ് ഫിറ്റ് ചെയ്തു കിട്ടിയപ്പോള്‍ സമധാനമായി. ഇപ്പോള്‍ മാലോകരെ നന്നായി കാണാം. കുറച്ചു സമയം അനുഭവിച്ച പ്രയാസമോര്‍ക്കുമ്പോള്‍!........അപ്പോള്‍ ജന്മനാ അന്ധരായവരുടെ ഗതിയെന്തായിരിക്കും?.