വല്ലഭനും പുല്ലും!

വല്ലഭനു പുല്ലും ആയുധം!.ചെറുപ്പത്തില്‍ കേട്ടിരുന്ന ഒരു പഴഞ്ചൊല്ലാണത്. ഇവിടെയിപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പറയാന്‍ പോകുന്ന കാര്യം നിത്യ ജീവിതത്തില്‍ നാം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന ഓരോ സംഭവങ്ങളില്‍ ഒന്നു മാത്രമാണ്. ഇതു കഥയല്ല,കവിതയല്ല..എന്നാലൊ ഒരു സംഭവം എന്നു തന്നെ ഞാന്‍ പറയും !. അപ്പോള്‍ റെഡിയല്ലെ, തുടങ്ങാം...
*   *    *   *    *    *    *    *   *   *
“അല്ല നിങ്ങളാ മോട്ടോറിട്ടിട്ടു നേരമെത്രയായി?” ശ്രീമതിയാണ്.




രാവിലെ എണീറ്റാല്‍ ആദ്യത്തെ പണി ഒരു ടാങ്ക് വെള്ളം നിറച്ചു വെക്കലാണ്. പോരാത്തതിനു ഇലക്ടിറിസിറ്റിക്കാരുടെ അറിയിപ്പും വായിച്ചിരുന്നു പത്രത്തില്‍. വടക്കന്‍ ജില്ലകളില്‍ രാവിലെ 7 മുതല്‍ രാത്രി 9 വരെ വൈദ്യുതി തടസ്സമേര്‍പ്പെടും. പോരെ പൂരം!

കേടായ കണ്ടന്‍സര്‍

വെറുതെ ഒന്നു ടെറസ്സില്‍ കയറി നോക്കി. ടാങ്കില്‍ വെള്ളം ചാടുന്ന ശബ്ദമില്ല!.കഷ്ടിച്ച് അര ടാങ്ക് വെള്ളമുണ്ട്. അത് അഷറഫ്  (മൂത്ത മോന്‍) എണീറ്റാല്‍ തീരാവുന്നതേയുള്ളൂ. ഞായറാഴ്ചയായതിനാല്‍ ഉച്ചയാവും എണീക്കാന്‍. അതു വരെ പേടിക്കേണ്ട!. വീണ്ടും താഴേയിറങ്ങി. മോട്ടോറിന്റെ സ്വിച്ച് ഓണ്‍ തന്നെ. ഇന്‍ഡിക്കേറ്റര്‍ ചുവപ്പില്‍ കത്തി നില്‍ക്കുന്നു. പക്ഷെ അതിലെ ആമ്പിയര്‍ മീറ്ററില്‍ കറന്റെടുക്കുന്നതായി കാണിക്കുന്നില്ല. അപ്പോള്‍ അതു പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നില്ല എന്നര്‍ത്ഥം!.

പുതിയ വീട്

പഴയ വീട്

അടുക്കള ടാപ്പ്

ഹോസ് പുറത്തേയ്ക്ക്

                                                      “നിങ്ങളിനി അതിന്മേല്‍ തിരുപ്പിടിച്ച് അത് കേടാക്കണ്ട, ആ കുഞ്ഞാനെ ഒന്നു വിളിക്കാന്‍ നോക്ക് ” ഭാര്യക്കല്ലെങ്കിലും എന്റെ സാങ്കേതിക ജ്ഞാനത്തില്‍ വലിയ മതിപ്പില്ല!

ഹോസ് നീളത്തില്‍

കുഞ്ഞാനെന്നു പറയുന്നത് ബന്ധത്തില്‍ തന്നെയുള്ളൊരു മെക്കാനിക്കാണ്. വയറിങ്ങും പ്ലംബിങ്ങും  എല്ലാം അവനാണ് ചെയ്യാറ്. പോരാത്തതിനു പുതിയ പുരയുടെ പണിയില്‍ ഇനിയും ചില്ലറ കാര്യങ്ങള്‍ ബാക്കിയുമുണ്ട്. അവനെ ഫോണില്‍ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. ഒരൊമ്പതര ആകുമ്പോള്‍ വരാമെന്നു പറഞ്ഞു. എന്തോ 8 മണിയായിട്ടും കറന്റു പോയിട്ടില്ല. ഭാഗ്യം!. തൊട്ടടുത്തുള്ള പുതിയ വീട്ടില്‍ ടാങ്കും മോട്ടോറുമെല്ലാം വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു പതിനഞ്ച് മീറ്റര്‍ അകലമേയുള്ളൂ രണ്ടു വീടും തമ്മില്‍. അവിടുത്തെ മോട്ടോര്‍ ഓണാക്കി പത്ത് മിനിറ്റ് കൊണ്ട് ടാങ്കു നിറച്ചു. പെയിന്റിങ്ങ് പണിക്കാരുള്ളതാ. അവര്‍ക്കും വെള്ളം വേണ്ടി വരും.

പഴയ കുളിമുറിയിലേയ്ക്ക്

പത്ത് മണി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നമ്മുടെ മെക്കാനിക്കെത്തി. മോട്ടോറും സ്വിച്ചും എല്ലാം നോക്കി. കിണറ്റിനടിയില്‍ വെച്ച സബ്മെര്‍സിബിള്‍ പമ്പാണ്. വെച്ചിട്ട് 4 വര്‍ഷം ആയിട്ടുണ്ടാവും . ഇതു വരെ ഒരു കുഴപ്പവും കാണിച്ചിട്ടില്ല. അതിന്റെ കയര്‍ പിടിച്ചൊന്നു കുലുക്കി നോക്കി . ഓണാക്കാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇല്ല, സങ്ങതി കേടു തന്നെ. കണ്ട്രോള്‍ ബോക്സ് അഴിച്ചു നോക്കി. ആളെ പിടി കിട്ടി. കണ്ടന്‍സര്‍ കേടാണ്. മാറ്റിയിടണം.  ഇന്നു ഞായറാഴചയല്ലെ, കട തുറക്കില്ല.

കുളിമുറിയില്‍

“അതു നിങ്ങള്‍ തന്നെ വാങ്ങി കണക്ട് ചെയ്താല്‍ മതി”.  ഭാര്യ കേള്‍ക്കെ തന്നെ അവന്‍ പറഞ്ഞു. അതും പറഞ്ഞവന്‍ പോയി.  ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ക്കല്പം മതിപ്പു തോന്നിയിട്ടുണ്ടാവും എന്നെപ്പറ്റി. ഞാനാരാ മോന്‍!


ഉച്ചയായപ്പോഴേക്കും ടാങ്കിലെ അവശേഷിച്ച വെള്ളം തീര്‍ന്നു. അതിന്നിടയില്‍ സീമന്ത പുത്രന്‍ കുളിയും കഴിഞ്ഞു പുറത്തു പോവുകയും ചെയ്തു. കോഴിക്കോട്ടേക്കാണ്, ഇന്നിനി മടങ്ങില്ല. ഭാര്യാ വീട്ടിലേക്കാണ്. മൂപ്പത്തി പോയിട്ട് രണ്ടാഴ്ചയായി.


തൊട്ടപ്പുറത്തു വെള്ളമുണ്ടായിട്ടും വെള്ളം കോരുകയോ? അതു ശരിയാവില്ല. ഇനി അവിടെ പോയി കുളിയും കര്‍മ്മങ്ങളും നടത്തേണ്ടി വരുമോ?. താമസം തുടങ്ങാത്ത വീട്ടില്‍ അതും വേണ്ട . 

ടാപ്പില്‍ ഘടിപ്പിച്ചു

അപ്പോഴാണ് തലയില്‍ ഒരു ബുദ്ധിയുദിച്ചത്. ഈ മുടിയെല്ലാം പോയത് വെറുതെയല്ലെന്നിപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി !.  പുതിയ വീട്ടിന്റെ അടുക്കള ഭാഗത്തെ ടാപ്പില്‍ ഒരു ഹോസിന്റെ ഒരറ്റം ഘടിപ്പിച്ചു. ഏകദേശം 30 മീറ്റര്‍ നീളമുള്ള ആ  അര ഇഞ്ച് ഹോസിന്റെ മറ്റേയറ്റം പഴയ വീടിന്റെ ബാത്ത് റൂമിന്റെ വെന്റിലേറ്ററില്‍ കൂടി അകത്തു കടത്തി,വാഷിങ്ങ് മെഷീന്‍ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ടാപ്പില്‍ കണക്ട് ചെയ്തു. എല്ലാം ഭദ്രമല്ലെയെന്നു ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തി. കയറു കൊണ്ട് കെട്ടി ഉറപ്പും വരുത്തി. എന്നിട്ടു രണ്ടു ടാപ്പുകളും തുറന്നു വെച്ചു.

വെള്ളം റെഡി!

എന്തൊരല്‍ഭുതം ! സംഭവം കുശാല്‍!. പുതിയ വീട്ടിലെ ടാങ്കിലെ വെള്ളം പഴയ വീട്ടിലെ എല്ലാ ടാപ്പിലും റെഡി!.ശ്രീമതിക്കതൊട്ടും വിശ്വസിക്കാനായില്ല.                        
“എന്നാലും നിങ്ങളൊരു വല്ലാത്ത സാധനം തന്നെ!” അവളുടെ കമന്റ്.


ഇനി നാളെ പതുക്കെ കണ്ടന്‍സര്‍ വാങ്ങി വന്നാല്‍ മതിയല്ലോ. ഞാനാ ആശ്വാസത്തിലായിരുന്നു.